معمولا پس از سپری شدن اولین دقایق , بدن شروع به ارسال سیگنال بازدم می کند که با دستور بلع بزاق جهت چک کردن باز بودن مجاری تنفس و گلو شروع و با بالا رفتن زمان با پالس های دیافراگم برای پایین کشیدن عضله دیافراگم و دم گرفتن ادامه می یابد
معمولا پس از سپری شدن اولین دقایق , بدن شروع به ارسال سیگنال بازدم می کند که با دستور بلع بزاق جهت چک کردن باز بودن مجاری تنفس و گلو شروع و با بالا رفتن زمان با پالس های دیافراگم برای پایین کشیدن عضله دیافراگم و دم گرفتن ادامه می یابد.
با توجه به اینکه در بازدم ما هنوز در حدود 17 درصد اکسیژن بلااستفاده وجود دارد لذا تلقی ما از نیاز به اکسیژن در این مرحله صحیح نیست. این واکنش بدن در نیاز به دم گرفتن حاکی از بالا رفتن سطح دی اکسید کربن است که به شکل پالسهای دیافراگم و تصور فشار فزاینده در هوای حبس شده همراه است.
این پالس ها در واقع همچون گیج عمل کرده و در عمل تنها یک سیگنال هشدار است نه نیاز واقعی به هوا.
با درک این نکته می توان این علامت را درک کرده و از آن عبور کرد.
پایین نگاه داشتن آستانه دی اکسید کربن یکی از کلیدی ترین نکات بالا بردن زمان دایو است که در اینجا به بعضی از آنها می پردازیم.
* پیش ازهمه بیان این نکته الزامیست که دم گرفتن بسیار قوی نه تنها کمک زیادی نکرده بلکه با از کار انداختن تقریبی گیج CO2 بدن باعث بروز بلک اوت شود.
1- عدم انقباض و بیش از نیاز عضلات
2- عدم استرس و داشتن طرح دایو پیش از دایو در ذهن
3- تنفس شکمی صحیح و آرام
4- حرکات آرام بدن و شناوری مناسب
5- دم عمیق کوتاه-مکث-بازدم آرام جهت آزاد سازی CO2 نه جذب اکسیژن
6- ریتم تنفس آرام قبل از غوص مجدد
.
.
ادامه دارد
نوشته شده توسط:حسام الدین سیمتاب زرگداز
