هيو بردنر Hugh Bradner يك فيزيكدان آمريكايى و دانش آموخته دانشگاه كاليفرنيا بود كه با اختراع وت سوت تحولى بزرگ در صنعت غواصى و ورزش هاى آبى ايجاد كرد.
او در سال ١٩١٥ در نوادا متولد شد. مدرك دكتراى خود را از مؤسسه تكنولوژى كاليفرنيا در سال ١٩٤١ دريافت كرد. در سال ١٩٤٦ در دانشگاه C.U Berkeley سمتى را دريافت كرد كه در آن نياز بود غواصى كند. پيش از آن نيز در جنگ جهانى دوم با نيروى غواصى ارتش آمريكا در مورد مشكلاتى كه ماندن طولانى مدت زير آب هاى سرد ايجاد مى كرد و باعث مى شد كه غواص به سرعت حرارت بدن خود را به ميزان زيادى از دست بدهد گفتگو كرده بود. او شروع به آزمايش بر روى ماده اى كرد كه مى توانست يك حفاظت گرمايى ايجاد كند. با پوشيدن اين پوشش كه از جنس اين ماده لاستيكى بود، آب بين لباس و بدن غواص نگه داشته مى شود، آب با بدن هم دما شده و بدن را گرم نگه مى دارد. اسم اين ماده نئوپرين بود. او در زير زمين خانه پدرى خود شروع به كار بر روى اين پوشش جديد كرد و در سال ١٩٥٢ كار خود را در زمينه استفاده از نئوپرين به سرانجام رساند و سپس به همراه همكارانش شركتی را تاسیس نمود با نام ( EDC ) Engineering Development Company تا وت سوت را تولید کنند.
بردنر و همكارانش انواع و اقسام مدل هاى وت سوت را در مؤسسه اقيانوس شناسى ( Scripps ( SIO در كاليفرنيا مورد آزمايش قرار دادند. و با اينكه در آن زمان از مواد پلاستيكى اسفنجى مانند انسوليت و روبازوت، براى مقاصد مختلفى استفاده مى شد ولى بردنر اولين كسى بود كه ماده پلاستيكى اسفنجى تك سلولى نئوپرين را در پوشش هاى محافظ براى شنا مورد استفاده قرار داد.
بر اساس گفته هاى Andreas B. Rechnitzer كه در مؤسسه SIO از افراد آكادميك و همچنين غواص بود، استفاده نمودن از غواصی در کارهای علمی در همانجا و در تابستان سال1950 آغاز گردید . درست زمانی که چند نفر از دانشجويان مقاطع بالا شروع به تحقيق بر روى كلپ هاى بستر دريا كردند. در آن زمان تنها ٢ ست تجهيزات غواصى داشتند كه شامل ٢ رگلاتور، سيلندر، كمربند وزنه، فين و ماسك هاى ابتدايى مى شد. براى غلبه بر سختى ايجاد شده توسط آب سرد، غواصان انواع پوشش ها از قبيل پوشش هاى پوستى روغنى و مازاد پوشش هاى نيروى هوايى را استفاده مى كردند. و اين غواصان محقق مؤسسه Scripps جزء اولين كسانى بودند كه وت سوت بردنر را در جلسات آموزش غواصى خود استفاده كردند.
باريكى از آب بين پوشش و بدن فرد باقى خواهد ماند. وت سوت ها از مواد پالستيكى اسفنجى تك سلولى مانند نئوپرين، لاستيك و پلى وينيل كلوريد ساخته مى شوند. بردنر براى ثبت اختراع خود در آمريكا اقدام كرد ولى به دليل تشابه طراحى آن به لباس هاى پرواز، مورد قبول واقع نشد. ارتش آمريكا نيز با استفاده از اين وت سوت هاى جديد موافقت نكرد. زيرا با اينكه اين پوشش را عايق گرمايى خوبى براى شناگران مى ديد ولى نگران بود تا با پوشيدن اين وت سوت ها شناگرانشان از طريق سونار زير آبى راحت تر قابل تشخيص باشند. و به همين دليل بردنر منحصراً سودى به خاطر آن دريافت نكرد.
در سال ٢٠٠٥ لوس آنجلس تايمز بردنر را به عنوان ”پدر وت سوت“ معرفى كرد و طى مقاله اى كه در سال ١٩٩٥ در SIO به چاپ رسيد، شواهد و مداركى ارائه شد كه تأييد مى كرد بردنر نخستين وت سوت جهان را توليد كرده است. بردنر در سال ١٩٦١ به مركز جئوفيزيك مؤسسه Scripps پيوست و به عنوان يك جئوفيزيست مشغول به كار شد. در سال ١٩٦٣ به درجه پروفسورى رسيد و در سال ١٩٨٠ بازنشسته شد. او هيچ گاه اين اختراع خود را نتوانست به ثبت برساند و هيچ سود مالى هم از آن دريافت نكرد. او در سال ٢٠٠٨ در سن ديگو كاليفرنيا چشم از جهان فرو بست.
مقالات بردنر در آرشيو مؤسسه SIO نگه دارى مى شود. پس از او غواصان بسيارى در توليد وت سوت هاى نئوپرين براى غواصى و موج سوارى موفق بوده اند و اختراع او گامى بزرگ در جهت پيشرفت صنعت غواصى به حساب مى آيد كه امروزه در سراسر جهان مورد استفاده قرار مى گيرد.
منابع :
Invention City
Archive Of Scripps Institution Of Oceanography
تهیه شده در : مجله غواصان پارسی جلد سوم